Leermeesters: ‘Het is anders!’

In 1975 begon ik als stagiaire in de advocatuur bij het Amsterdamse kantoor Stibbe, Blaisse & De Jong. Mr. Stibbe, toen achter in de zestig, bleek niet alleen zeer toegankelijk voor een jongmens als ik maar ook iemand die ongehoord geestig zijn observaties formuleerde. Ik kwam eens met een dik dossier bij hem binnen. Ik was de achtste stagiaire die er mee was opgezadeld: een burenruzie in de kop van Noord-Holland over een erfafscheiding die nu al een jaar of zes bij de rechtbank voortsukkelde. Wat doe je met zoiets ? Stibbe keek mij effen aan en zei: ‘Doodprocederen!’. Twee jaar later en een zinloos processtuk verder overleed onze cliënt en kon de procedure worden geschrapt.

Germ Kemper

Een groepje stagiaires legde hij uit hoe je een declaratie vaststelde, met het honorarium van de advocaat voor bewezen diensten. Het tijdschrijven, dat uitwees hoeveel tijd was besteed aan een dossier en dat vervolgens vermenigvuldigd werd met het afgesproken uurtarief kwam net in zwang maar Stibbe wist dat dat resultaat naar boven of naar beneden best kon worden bijgesteld: ‘De declaratie is goed als de cliënt ‘Ai!’ zegt en dan binnen twee weken betaalt’. En op de volgende vraag, hoe dat nou toeging in compagnonsvergaderingen, zei hij zonder aarzelen: ‘Een besluit van de maatschap wordt eerst uitgevoerd nadat het is herroepen’.

Hij was natuurlijk niet alleen geestig, hij was ook wijs. ‘Het is anders!’, was zijn lijfspreuk. Zegt de advocaat van de tegenpartij iets, het is anders. Meent de rechter iets, het is anders. Maar vooral de cliënt was een bron van ellende. Wat hij ook zegt, het is anders. Stibbe verwachtte veel van een geborduurd kleedje met de tekst: ‘Het is anders!’. Hij zou dat ingelijst aan de muur van zijn werkkamer willen hebben hangen, zodat hij op het juiste moment niets anders zou hoeven doen dan zwijgend ernaar te wijzen. Ik meen op zijn 75e, toen hij nog met regelmaat op kantoor aanwezig was, is die wens in vervulling gegaan.

Germ Kemper

We werken voor bestuurders en andere leidinggevenden, geven raad en voeren opdrachten uit. Zo komen we principalen tegen met wie we optrekken, van alles beleven en van wie we dikwijls spelenderwijs ook veel opsteken. Leermeesters, of ze nu een begrip en nog onder ons zijn of niet, geven diepe inzichten aan ons mee dan wel van anderen aan ons door. Soms ongemerkt putten we zo wijsheid uit het werkzame leven die weer boven komt drijven in een min of meer vergelijkbaar geval, die we aanhalen in het gesprek. In deze rubriek laten we telkens iemand anders aan het woord over een betekenisvolle leermeester in zijn of haar werk, niet zelden in de context van een uitspraak of anekdote. Eerder kwamen in deze rubriek zo gevleugelde woorden of een handreiking ter sprake van en voorvallen met Arthur Docters van Leeuwen (door Gert Jan Verhoog), Anton Dreesmann (door Eric Janssen), mr Cremers (door Jan Suyver), Greetje Segall (door Hans Maarten Parigger), Evert Bloembergen (door Joan Smithuis), Marten Oosting (door Henriette van Wermeskerken), Frank Lucassen (door Barthold van Hasselt), Harry Baayen (door Joop Pot), Ad Melkert (door David Jongen) en Willem Breedveld (door Louis Cornelisse).

***

Klik hieronder voor eerdere artikelen uit onze rubriek ‘Leermeesters’:

• Grondverven en aflakken
• Als broekie
• Voor de voet wegwerken
• Roep de hond als hij naar je toekomt
• Nicht ärgern, nur wundern
• Vliegende galop
• Foutenmarge
• Wat kan er aan azijn zuur worden?
• Lees eerst de wet goed
• Drie vingers wijzen naar jezelf
• Niet uw dienstknecht