Leermeesters: Drie vingers wijzen naar jezelf

Anton Dreesmann wees met een priemende wijsvinger naar me. Hij was topman van Vendex en ik, tegen de dertig, zijn assistent. ‘Meneer Janssen, u wordt straks ergens directeur. Er komen dan mensen bij u die met een beschuldigende vinger naar u wijzen. Vergeet dan nooit dat, als je met de vinger wijst naar een ander, er drie vingers naar jezelf wijzen.’

‘Die drie vingers vragen jou naar jouw aandeel, naar jouw rol. Mensen zijn geneigd de schuld bij een ander te leggen. Maar de vingers die naar jou wijzen, vragen erom bij jezelf te rade te gaan over de oorzaak. Ze vragen om zelfreflectie. Dat geeft je beter inzicht en dus ook een betere besluitvorming.’

Dreesman beschikte over invoelend vermogen. ‘Onthoud één ding, meneer Janssen: eerst voelen en dan rekenen, in die volgorde en natuurlijk ook altijd rekenen.’ Je moest van hem ondernemersgevoel ontwikkelen. Het gaat om passie.

Eric Janssen, directeur-bestuurder van perscentrum Nieuwspoort

We werken voor bestuurders en andere leidinggevenden, geven raad en voeren opdrachten uit. Zo komen we principalen tegen met wie we optrekken, van alles beleven en van wie we dikwijls spelenderwijs ook veel opsteken. Leermeesters, of ze nu een begrip en nog onder ons zijn of niet, geven diepe inzichten aan ons mee dan wel van anderen aan ons door. Soms ongemerkt putten we zo wijsheid uit het werkzame leven die weer boven komt drijven in een min of meer vergelijkbaar geval, die we aanhalen in het gesprek. In deze rubriek laten we telkens iemand anders aan het woord, met een betekenisvolle uitspraak van een leermeester in ons werk, niet zelden in de context van een anekdote. Eerder kwamen in deze rubriek zo gevleugelde woorden ter sprake van Arthur Docters van Leeuwen, Anton Dreesmann (aangedragen door Eric Janssen), de Bossche rechtbankpresident mr Cremers (door Jan Suyver), Greetje Segall (door Hans Maarten Parigger).

***

Klik hieronder voor het vorige artikel uit onze rubriek ‘Leermeesters’:

• Niet uw dienstknecht