In een autobiografisch jeugdverhaal, opgenomen in deel 1 van zijn verzameld werk, vertelt wijlen Karel van het Reve hoe hij als achtjarige, ziek te bed liggend, van zijn vader diens wereldbeschouwing voorgeschoteld krijgt. Het is een soort communisme voor dummies. Als u eens helder uiteengezet wilt krijgen wat dat communisme ook weer behelsde, u vindt het op pagina 25 tot en met 27.
Kort en goed: er is een wereldelite, de kapitalisten, die de productiegoederen bezit en zich in protserige villa’s onledig houdt met schaamteloos lanterfanten ten koste van de arbeiders, die voor een hongerloontje krom liggen in de fabriek. De kapitalisten willen dat natuurlijk graag zo houden, want ze zijn als de dood wat er zou kunnen gebeuren als de arbeiders doorkrijgen hoe de vork in de steel zit. En, nu komt het, ‘daarom hadden ze niet alleen de kranten en de scholen en kerken en boeken om de arbeiders dom te houden, maar ook politie, gevangenissen en soldaten om de arbeiders in bedwang te houden’.
Wereldelite, kranten om de massa dom te houden, klinkt u dat bekend in de oren? In mijn oren echode in elk geval een-op-een de onder complotdenkers populaire opvatting dat de massa wordt gehersenspoeld door de mainstream media, die stuk voor stuk onder controle staan van een globalistisch-kapitalistische elite met maar één doel: zijn wurggreep op de wereld vergroten.
Deze overeenkomst tussen het communistische verhaal van bijna honderd jaar geleden en het perspectief van de hedendaagse complotdenker is zo frappant, dat onwillekeurig de gedachte bij je opkomt dat de wind wel eens uit dezelfde hoek zou kunnen waaien. Zelf ga ik al die Russische trollenfabrieken niet ontmaskeren, maar de les is: never waste a good story. (Helden, slechteriken, et cetera, ik heb het hier wel eens eerder verteld.)
Een van de minder zichtbare helden in dit narratief zou ik aan het slot van dit stukje graag in de schijnwerpers zetten: Ongehoord Nederland! Uit deze dappere verzetshaard zou ik graag een keer een onthulling zien die het verderfelijke systeem ontmaskert. Eentje is genoeg, een heel kleintje maar. Want het gekke is: de enkele keer dat je een onthulling – of iets dat er op lijkt – langs ziet komen, is die zonder uitzondering afkomstig van de verfoeide mainstream media.
Lars Kuipers

Lars Kuipers © 2017
Foto: Nils van Houts
Nieuwsarchief
Symposium Commissie De Wit I – Vijf jaar later
In mei 2010 presenteerde de Tijdelijke commissie onderzoek financieel stelsel van de Tweede Kamer, ook wel commissie De Wit I genoemd, haar bevindingen over de ...
Maatwerktraining politici en bestuurders
Wat is precies de rol van gemeenteraad? Hoe maak je als college of fractie je resultaten het beste zichtbaar aan bewoners en ondernemers, bijvoorbeeld halverwege ...
Uitslag Provinciale Staten verkiezingen bevestigt vertrouwenskloof burger en politiek
Als de uitslag van de Provinciale Staten verkiezingen één ding aantoont, is het de groeiende kloof tussen politiek en burger. Dit blijkt ook uit de ...
Blog – Prinsjesdag als reclameblok
‘Je zult maar zo’n kans krijgen’ Likkebaardend zat een directeur van een groot bedrijf al weer jaren geleden op Prinsjesdag naar de televisie te kijken. ...
Verslag werkbezoek aan offshore sector
De komende jaren worden op grote schaal windenergieparken op de Noordzee ontwikkeld. Dat biedt veel bedrijven uit de regio Drechtsteden en Rotterdam grote kansen. In ...
Blog – Stel dat..
Vooruitblik naar het nieuwe jaar Stel dat… Stel dat de provinciale verkiezingen zo aflopen dat het kabinet-Rutte/Asscher onvoldoende draagvlak overhoudt in de ‘nieuwe’ Eerste Kamer. ...