Al ‘Zoomend’ door Brussel: lobbyen in coronatijd

Lobbyen, dat is people business. Je moet elkaar in de ogen kunnen aankijken wanneer je iemand van je zaak wil overtuigen. Je moet lichaamstaal kunnen lezen en de stemming in de kamer kunnen “proeven”. Communiceren via apps is voor puberende meisjes en technologie nerds. Toch?

Er is in Brussel veel te doen geweest om “het nieuwe lobbyen”. En ook in Nederland wordt erover geschreven. Digitaal lobbyen, kan dat eigenlijk wel? Wat blijkt is dat de meningen hierover sterk verdeeld zijn. Een ding is duidelijk, de opmars van de Corona pandemie heeft ons allemaal de 21e eeuw in getorpedeerd en lobbyisten vormen daarop geen uitzondering.

In principe vallen hierbij twee kampen te identificeren. Waar vooral de wat oudere garde in Brussel zich lijkt te verzetten tegen het virtuele lobbyen, lijken jongere lobbyisten de ontwikkeling te omarmen, wat ergens ook wel logisch is, gezien het feit dat de technologische basiskennis doorgaans wat groter is bij deze laatste groep. Men is het er over het algemeen wel over eens dat de voorkeur uitgaat naar een ‘live’ gesprek maar lobbyen via de webcam is zeker niet onmogelijk.

Onlangs werd ik voor een artikel in het Financieele Dagblad om mijn mening over dit onderwerp gevraagd, waarbij ik stelde dat lobbyen via de webcam niet alleen mogelijk is maar in bepaalde opzichten zelfs beter werkt. Ik doel daarbij vooral op het gelijke speelveld dat door deze manier van vergaderen gecreëerd wordt.

Een lobbygesprek met een Europarlementariër of Commissiefunctionaris vindt doorgaans plaats bij hen op kantoor. De setting is een weinig inspirerend ambtelijk gebouw, kleine kantoortjes met kunststof muren, waar een handjevol persoonlijke foto’s, hangend aan stalen kettinkjes, met veel moeite een klein vleugje persoonlijkheid probeert toe te voegen. De functionaris zit op zijn of haar grote bureaustoel en jij als lobbyist wordt verzocht plaats te nemen op een van de vergaderstoeltjes – die altijd net iets lager zitten – aan de overkant van het grote bureau. Allemaal netjes in pak, wij moeten elkaar immers serieus nemen…

Dit ietwat ongelijke “speelveld” veranderd drastisch wanneer beide partijen ineens noodgedwongen vergaderen via een webcam aan de keukentafel. De stropdassen zijn tijdelijk op non-actief gesteld en hebben plaatsgemaakt voor iets gemakkelijkers en smalltalk over hoe blij wij zijn wanneer de kinderen straks weer gewoon naar school mogen breekt direct het ijs. Hoewel deze setting in traditionele zin misschien niet als professioneel ervaren wordt, is men zich er ondanks de huiselijke sfeer terdege van bewust dat de zaken gewoon doorgaan. Mijns inziens gebeurt een en ander echter op een menselijker niveau, wat het resultaat van een lobbygesprek vaak ten goede komt.

Wij weten niet hoe lang deze crisis ons nog thuis houdt en wij mogen er wel vanuit gaan dat het niet de laatste zal zijn. Mijn advies aan collega lobbyisten zou daarom zijn te stoppen met kniezen en het beste te maken van de situatie. Investeer in een goede webcam, een degelijke microfoon en een snelle internetverbinding en leer te werken met een handvol apps en andere digitale hulpstukken. Als jij het niet doet, doet iemand anders het. Of, zoals het in Brussels dikwijls luidt: you snooze, you lose.

Patrick Gibbels, november 2020

Nieuwsarchief

Neem de tijd in 2025

13 februari 2025|

Nu het nieuwe jaar goed en wel op streek is, nemen we in onze rubriek Leermeesters graag een wijze raad mee uit de Achterhoek. Middenin ...

AI kan veel, maar is nog verre van mens

18 december 2024|

Mopperend werkte ik me door de Engelse vertaling van een recente schrijfklus heen. Eigennamen verkeerd vertaald, soms schijnbaar dingen niet begrepen, een enkele keer Louis ...

De nieuwe powervrouw van Brussel

18 december 2024|

Ursula von der Leyen, nu voor de tweede maal voorzitter van de Europese Commissie, staat bekend als keiharde tante en wordt door velen beschreven als ...

Het beloofde land bestaat niet

6 november 2024|

Verkrijgbaar bij Bol.com voor een schappelijk bedrag van €13,45: De Russen komen! Schrijver Mark Traa (1968) ontleende de titel van zijn paperback aan die angstkreet ...